Mijn volgende kickboksles heeft de afgelopen twee jaar al een keer of twintig in mijn agenda gestaan. Ik weet dondersgoed waarom ik wil gaan. Ik wil sterker worden. Mijn conditie verbeteren. En bovenal meer in mijn mannelijke energie komen.
Doen zoals we vroeger deden. Met stenen gooien, vechten, meer spieren kweken. Maar waarom ben ik dan nog steeds niet gegaan? Een verhaal over belemmerende gedachten. Voortkomend uit de shit van mijn verleden.
Elk doel in het leven start met een droom of verlangen. Iets wat je heel graag wilt. Een stip op de horizon. Die is bij mij wel helder. Imagination is de tweede stap. Verbeelding, het visualiseren van je einddoel. Sluit je ogen maar eens en stel je voor hoe jouw droom eruitziet.
Enerzijds zie ik mezelf in de ring staan als een soort Rocky . Ik sla de ene tegenstander na de ander tot moes. Gokkers die geld inzetten op mijn winstpartij. Een vol stadion. Gejuich. The New York Times die kopt; ‘Pieter Schop slaat Ernesto Hoost knock-out.’
Anderzijds zie ik mezelf liggend op een matje in een afthanse sportschool in Amsterdam Slotervaart. Na drie keer opdrukken lig ik zwetend op de grond. Een schreeuwende trainer naast me; ‘Watje, doetje, slappe zak!’. De mannelijke energie, oftwel het gebrek eraan, hakt behoorlijk in op mijn zelfvertrouwen.
Ik kijk op de klok… hoe lang nog? Flashbacks naar mijn kinderjaren. Dat net iets te dikke jongetje wat bij de voetbaltraining achteraanliep. Maar wel altijd van zijn moeder dat patatje mayo kreeg. ‘Goed je best gedaan jongen.’ ’s Avonds kroop ik weer onder mijn Ajax-dekbed. Dromend over die volle stadions.
Het leuke is dat dit allemaal gedachtes zijn. Gedachtes die ik zelf heb gecreëerd en die mij nu kunnen stimuleren of belemmeren om te doen wat ik moet doen. Gebaseerd op mijn ervaringen uit het verleden. Gedachtes waar ik me bewust van ben en die ik kan stoppen op weg naar positief resultaat. Bij elke gedachten kunnen we een nieuwe keuze maken. Een keuze waarin we beslissen welke gedachte we geloven. De kracht van die keuze is reuze.
Maandag ga ik écht. Ik ga kickboxen. Ik heb de sportschool al gemaild dat ik kom. Commitment noem ik dat. No way back. En of ik me tijdens de les Muhamed Ali voel of het jongetje wat strompelend achteraanliep tijdens de voetbaltraining beslis ik wel wanneer ik hijgend op dat matje lig.
Wanneer laat jij je tegenhouden door je belemmerende overtuigingen? Wanneer zorgt een gedachte ervoor dat jij als ondernemer niet de stappen zet die je moet zetten tot succes? Wat zijn jouw grootste blokkades? Laat het weten in de reacties of stuur me een mail naar; connect@theconsciousbusinesstribe.com. Ik kom graag met je in contact.
Hug,
Pieter
